Metro Movies –  Marjolein Pootjes

Metro Movies – Marjolein Pootjes

Uit de metro gestapt zie ik dat mijn volgende metro al staat te wachten.

Ik twijfel of ik zal rennen….want ik weet niet of ik het ga redden. Ik zou hem kunnen halen, maar dan hijg ik amechtig tot de volgende halte, dat is punt een.

Bovendien, als ik hem niet haal, kun je rekenen op heel wat meewarige blikken, dat is punt twee. Tegenwoordig schijn je een loser te zijn als je de deur voor je neus dicht ziet gaan, en daarom beginnen de meesten er maar niet aan.

Ik besluit om er, zo onopvallend mogelijk, een bijzonder flinke pas in te zetten.

De deur gaat dicht voor mijn neus. Shit! Ik probeer een neutraal gezicht te zetten alsof ik nooit van plan ben geweest om in te stappen. Maar als ik me omdraai zie ik dat de omstanders medelijden met me hebben. Loser!

Gelaten wacht ik op de volgende metro.

Ik kijk op het tijdsschema en zie dat het nog 18 minuten gaat duren. Mijn hemel, wat doe ik al die tijd? Ik loop een beetje heen en weer op het perron en bekijk de mensen.

Een man in pak staat te koukleumen. Hij is veel te dun gekleed en zijn rode neus is het bewijs.

Een jonge knul met sik, piercings in bijna alle delen van zijn gezicht en een gat in zijn broek, eet een broodje frikadel. Zo te zien zit er ketchup en uitjes op want er zit iets roods op zijn kin en iets wits op zijn kraag. Ik vind het moedig dat iemand zoiets durft te verorberen terwijl iedereen naar je kijkt. Ik zou het niet kunnen. Een frikadel heeft echt iets onesthetisch, en het iemand zien eten ervan beneemt me al helemaal de eetlust. Ik zou in ieder geval nooit gespot willen worden met iets roods op mijn kin of met een stukje ui op mijn trui. Maar goed, verschil moet er zijn.

Het is dus koud en ik probeer de schrale wind te vermijden. Ik verschans me in het armzalige tochthok en leun tegen het glas. Als ik opzij kijk zie ik twee jonge meiden in een heftig gesprek. Een van de twee maakt zich behoorlijk kwaad.

Ik ben niet nieuwsgierig, maar van nature wil ik wel graag alles weten. 

Om iets van het gesprek op te kunnen vangen leun ik een beetje naar voren.

Het ene meisje gaat bijna uit haar dak en maakt wilde armgebaren.

‘Echt, ze hebben hem gezien hoor, hij was met die bitch maar hij zegt van niet. Ze hebben hem gezien, toch! Ze zijn toch niet blind?!’ Ze praat in verschillende toonsoorten en stoot tussendoor voor mij onbegrijpelijke keelklanken uit.

Het andere meisje probeert haar te sussen en mompelt dat het misschien niets voorstelt.

Maar dame 1 is niet te stoppen: ‘Ik zeg je toch, ze hebben hem gezien, hij flikte het ook bij zijn ex! Ik heb hem verrot gescholden en wat zegt hij??’ Ze houdt een kleine pauze om haar vriendin te laten raden. 

Maar die is niet zeker van het goede antwoord en trekt alleen haar schouders op. 

‘Die sukkel zegt tegen mij dat ik moet chillen! Chillen?Wat chillen? Ik zal hem laten zien, spacen met haar en chillen met mij?’ 

Ongegeneerd kijk ik met open mond naar de met haat vervulde dame. 

Tjonge, ze is beslist niet ouder dan vijftien en ze heeft al een vriendje met een ex. Ik krijg het gevoel dat ik naar een film zit te kijken en hoop dat de reclame nog even op zich laat wachten. Ik mis de popcorn.

Het meisje ziet mij kijken en maakt weer een agressieve wat-moet-je-nou-armbeweging.

Betrapt draai ik me om en ga aan de andere kant tegen het glas aanhangen.

Ik draai mijn hoofd naar links waar nu twee jongens ook hevig in discussie zijn. Ik heb net mijn les geleerd en kijk recht voor mij uit, maar spits mijn oren.

Ook hij heeft het over een bitch.

‘Kijk haar daar nou staan, die bitch, ze verschuilt zich daar achter, denkt ze soms dat ik haar niet zie?’

Jeetje, bedenk ik, hij heeft het over de ‘andere kant’. Ik voel me een echte speurneus.

‘Kijk haar daar nou moeilijk staan doen, de trut, alsof ik haar bezit ben! Ik ben van niemand man, maar ik maak me niet druk hoor’.

Ook hij maakt van die typische armgebaren en ook zijn stem schiet van hoog naar laag.

Zijn vriend maant hem tot kalmte, net zoals aan de andere kant de vriendin probeert te sussen.

‘He man, laat gaan, kan het jou schelen, dat stomme wijf. Je vindt wel een ander en zij ook.’ 

Oei, dat is geen slimme zet van hem, dat begrijp ik zelfs.

De amokmaker valt even stil maar begint dan opnieuw:

‘Hé, ben je gek, man, wat zeg je nou, het is mijn meisje hoor. Heeft ze een ander dan, heb je haar gezien?’

Zijn vriend haast zich te zeggen dat het niet het geval is. De jongen is niet overtuigd en begint heen en weer te lopen met kleine driftige pasjes.

Ik besluit even poolshoogte te nemen bij de meisjes en ik slenter hun kant uit met de juiste ongeïnteresseerde blik. De meiden zijn nog steeds in gesprek. Ik vermijd wijselijk elke vorm van oogcontact.

‘Kijk hem nou stoer doen daar, hij doet net of hij me niet kent de smeerlap! Nou, ik moet hem niet meer hoor. Als hij met die fucking bitch wil, moet hij dat zeker doen.’

De vriendin is het met haar eens:’ Lean back girl, er zijn genoeg jongens, je hebt zo een ander en hij ook.’

Ook hier valt dit niet in goede aarde en ik hou mijn adem in.

‘Hey hey, een ander? Wat een ander, hij blijft met zijn poten van andere meiden af hoor je me. Of heb je zelf een oogje op hem? Vertel eens meisje, was jij soms die bitch?’

De vriendin weet niet hoe gauw ze moet ontkennen.

Ik krijg het er zowaar warm van en loop weer opvallend onopvallend terug naar de boys.

De jongen lijkt een beetje afgekoeld en leunt met zijn rug tegen het glas. ‘Weet je, het was gewoon stom, man. Maar ik kwam haar tegen en ze zag er goed uit en zo, je weet toch…Maar mijn meisje is mijn meisje.’

Zijn vriend is voorzichtig en zegt geen woord. Tenslotte kan alles wat je zegt tegen je gebruikt worden.

Ik kijk naar de andere kant en zie het meisje mijn kant opkomen, zonder haar vriendin. 

Ojee, denk ik, dat gaat niet goed en ik bereid me vast voor op een heftige confrontatie.

Ze gaat naast me staan en kijkt alle kanten uit behalve die van de jongens. De vriendin blijft op haar plek. De vriend van de jongen attendeert hem op zijn vriendin.

Voor de zekerheid stap ik een beetje verder weg, maar niet te ver, want ik wil niets missen.

De jongen draait zich om en ziet ‘zijn meisje’.

Een beetje swingend loopt hij op haar af, kreunt iets onverstaanbaars en het werkt.

Ze ontbloot haar tanden en hij ook. Hij gromt iets in haar oor en ze smelt. De intimiteit herstelt zich in luttele seconden en ik ben zo perplex dat ik mijn volgende metro ook mis.

Weer 18 minuten.